โบ๊ต...อะฮอย ธรรมเนียมเก่าแก่ที่น่าสนใจของทหารเรือ

ทหารเรือ หรือชาวนาวีทั้งโลกต่างมีธรรมเนียมและประเพณีเก่าแก่มากมาย ที่ยังคงยึดถือปฏิบัติสืบทอดกันมาจากรุ่นบรรพกาลจนถึงรุ่นปัจจุบัน ซึ่งจะว่าไปแล้ว ต้องถือว่าชาวนาวี เป็นพวกอนุรักษ์นิยมที่รักษาแบบธรรมเนียมและประเพณีดั้งเดิมโดยเคร่งครัด ไม่ว่าเทคโนโลยีหรือยุคสมัยจะเปลี่ยนแปลงไปตามคืนวันที่ผันผ่านมากน้อยสักเพียงใดก็ตาม

  หนึ่งในประเพณีการปฏิบัติของชาวนาวีที่จะขอนำมาเล่าขานให้ทุกท่านได้ทราบประดับความรู้ก็คือ ประเพณีการ “สอบถาม” ระหว่างเรือเล็กกับเรือใหญ่ในยามค่ำคืนด้วยการ้องตะโกนว่า “โบ๊ต...อะฮอย”

 โบ๊ต...อะฮอย เป็นภาษาทหารเรือ หมายถึงการสอบถามว่า เรือเล็กที่กำลังแล่นเข้ามาหาเรือใหญ่ที่ทิ้งสมออยู่กลางแม่น้ำหรือกลางทะเลเป็นเรือของใคร มีผู้ใดดดยสารมาบ้าง เพื่อที่คนบนเรือใหญ่จะได้เตรียมการได้อย่างถูกต้อง ว่าควรจะปฏิบัติหรือเตรียมการรับรองอย่างไร

  ผู้ที่จะต้องตะโกนถามคือ “ยามเรือจอด” ซึ่งก็คือ พลทหารทีเข้ายาม (ชาวบกเรียกว่า “อยู่เวรหรืออยู่ยาม”) บริเวณหัวเรือท้ายเรือ หรือบริเวณบันไดขึ้นลงเรือ ซึ่งอยู่บริเวณกลางลำเรือ

 ยามคนใดที่มองเห็นเรือเล็กที่กำลังเคลื่อนที่ใกล้เข้ามาไม่ว่าจะด้วยการกระเชียง หรือใช้เครื่องยนต์ติดท้าย ยามคนนั้นจะต้องป้องปาก (นัยว่าเพื่อให้เสียงตะโกนไปได้ไกลขึ้น)แล้วร้องตะโกนด้วยเสียงที่ดังที่สุดในชีวิต (เพราะถ้าดังไม่พออาจถูกนายยามเล่นงานได้)

  สิ้นเสียงตะโกน “โบ๊ต...อะฮอย” คนตะโกนก็จะต้งอคอยฟังให้ดีว่าฝ่ายที่อยู่ในเรือเล็กจะตะโกนตอบมาว่าอย่างไร ซึ่งการตะโกนตอบคำถาม “โบ๊ต...อะฮอย” ก็เป็นขนบธรรมเนียมของทหารเรืออีกเช่นกัน

  ปกติแล้วถ้าบนเรือมีนายทหารสัญญาบัตรโดยสารมาด้วย คำตอบที่จะได้ยินก็คือ “อายส์ อายส์” ถ้าเป็นนายทหารชั้นนายพลคำตอบที่จะได้ยินก็คือ “เจนเนอรัล” และถ้ามีผู้บังคับการเรือลำใดโดยสารมาก็ให้ตอบชื่อเรือนั้นๆ ดังตัวอย่างต่อไปนี้

 โบ๊ต...อะฮอย

 ช้าง...ช้าง (ผู้บังคับการเรือหลางช้าง)

 โบ๊ต...อะฮอย

 อายส์...อายส์

 รู้ไว้แบบนี้แล้วเผื่อว่าน้องๆคนไหนจับผลัดจับผลูมีโอกาสได้นั่งเรือเล็กในเวลากลางคืน และได้ยินชาวนาวีตะโกนกันแปลกๆ คงจะหายสงสัย หรือถ้าอยากจะตะโกนด้วย ก็ไม่ผิดนะ